تموم شد ،ولی هنوز این گزارش لعنتی هنوز تموم نشده.تموم شد و به نظر میاد که کلا درس هام رو تموم کردم و فقط مونده که اگه خدا بخواد این ترم به یه جأئی برسونمش و بتونم که واسه final آماده بشم. یه دو هفته یی میشه که اینجا ننوشتم.تو این ۱۴-۱۵ روز چند تا موضوع پیش اومده که باید حرف هام رو اینجا بزنم. اینها رو که میگم شاید بدونید ،ولی واسه خودم که نمیدونستم و تازگیها کلی دارم راجع بهشون اینور و اونور چیز میز میخونم خیلی جالب بوده ،گفتم که اینجا بنویسمش
-از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ UNESCO این سالها رو به اسم
International Year of Planet Earth
نام گذاری کرده .میتونین به این لینکها مراجعه کنین ، بیشتر به خاطر نشون دادن و کمک کردن به گروهها و کشور هأیی که رو یه سری از پروژه هایی دارن کار میکنن که میتونه زمین رو و طبیعت رو و منابع طبیعی رو حفظ کنه و از خطر نابود شدن نجاتش بده یا حد عقل کنترلش کنه . اولش که این چیزها رو میخوندم خیلی حس همذات پنداری با این قضیه پیدا نکردم ،ولی وقتی چند تا فیلم
(Planet Earth (TV series ازشون دیدم که چه فاجعه هأیی داره رخ میده یا در حال رخ دادن و اینکه آمار شون رو دارم میبینم که هر روز چه مقدار منابع داره از دست میره تازه احساس کردم که بابا موضوع خیلی جدیی. International Year of Planet Earth
2007-2009
جدی تر از اونی که من تا حالا فکر میکردم.نکته جالب توجه اینه که اینها تو یه سری از فیلمهاشون نیومدن تو میزان بزرگ عدد و
رقم رو نشون بدن ،مثلا میگن که اگه هر روز اینقدر میزان مصرف برقت رو کم کنی یا این میزان پلاستیک کمتر مصرف کنی یا این میزان مصرف آب هر شخصی کمتر بشه یا سفر درون شهریت رو مثلا یک روز با وسایل عمومی بری اون موقع نشون میدان که چه میزان منابع زمینی میتونه کمتر مصرف بشه در نتیجه چه تعداد انسان از گرسنگی نمیرن ،چه تعداد کودک از مریضی نمیرن ،چه مقدار زمین کشاورزی از بین نمیره در نتیجه چه مقدار آمار گرسنگی پأیین میاد ،و ...و ... چه تعداد حیوون نسلشون منقرض نمیشه، .
نکته جالب قضیه اینه که مثلا تو یه نمونه میان روی مساله آب شدن یخهای قطبی صحبت میکنن ،و میگن که یکی از مشکلات اینه که سرعت آب شدن یخهای قطبی تو این دره خیلی بالا رفته و اگه همینطوری ادامه پیدا کنه ،حالا میان یکی یکی آمار میدن که چه اتفاقاتی میتونه رخ بده ،و مثلا اثرش رو تو یه کشوری مثل بنگلادش بررسی میکنن و میگن که حالا ببینید که این سری اتفاقات تو این کشور میفته ،یا تو یه کشور دیگه (sample) و بعد میان حالا آثاری که اون کشور و مشکلش رو جاهای دیگه میزاره رو بررسی میکنن و میگن تازه این یه کشور ،کشورهای دیگه هم این مشکلات رو پیدا میکنن ،بعد به صورت overally حالا تصور کنید که چه اتفاقاتی رخ میده.
بعد یهو آدم متوجه میشه که واقعا قضیه خیلی خیلی خیلی مهم.
می بینی که وای قضیه واقعا مهم .
یک سری سریال BBC
سال ۲۰۰۶ تهیه کرده که میگن یکی از پر هزینهترین سریال های
Nature documentry
بوده ،من یه چند قسمتش رو دیدم ،اگه تونستید گیر بیارید حتما ببینید ،خیلی خیلی خیلی جالب.
واقعا آدم یهو تو فکر میره که بابا ما داریم با خودمون چکار میکنیم
یعنی من نمیدونم واسه این بچههای کوچولو یه جأئی واسه نفس کشیدن و زندگی کردن تو سالهای آینده میمونه یا نه.
یه نکته جالب اینه که من همیشه اینجا که میرفتم خرید ،میدیدم که موقع خرید کردن و حساب کردن ،طرف واسه هر چیز کوچیکی میزاره تو یک کیسه پلاستیک و دست آخر که میأیی بیرون میبینی که شونصد تا کیسه بهت داده که من همیشه فکر میکردم که بابا آخه این همه مصرف واسه چی؟؟
تازگیها اتفاق جالبی که افتاده اینکه همون فروشگاههای زنجیرهای اینجا دیگه کیسه نمیدان ،خودت باید با خودت ساک ببری و اگه نداشته باشی ،اون کیسه رو بهت میفروشن.
خیلی کار خوبیه به نظر من ،چون اینطوری آدمها یاد میگیرن که الکی مصرف پلاستیک نداشته باشن و قضیه با یک ساک خوب که همیشه میتونی با خودت ببری خرید حل میشه.
البته اینجا یه فروشگاه دیگه هم هست که از اولی که من دیدمش این طوری بود ولی حالا میبینم که یکی دیگه هم اینطوری شده ،کلی احساس میکنم که نه بابا مثل اینکه اینها هم یه تکونی دارن میخورن.
خلاصه اینکه پیشنهاد بنده اینه که اگه این سریالها رو گیر آوردین حتما ببینید
یه فیلم دیگه که خیلی فیلم قشنگی به نظر میرسه مستند هم هست که الان رو پرده است اینجا،اسمش
. این هم در راستای همین پروژه است . مطمئن من باز از همه عقب ترم و همه فکر کنم دیدنش.!!!
خلاصه اینکه این روزها به محض روشن کردن یه لامپ یا زیاد کردن درجه حرارت خونه یا استفاده از کیسه پلاستیک یا مصرف آب کلی یاد خرس قطبی و بچههای کوچیک و آدمهای گرسنه و زمین زیر آب میفتم که دیگه کلی پشیمون میشم که این کارها رو بکنم
No comments:
Post a Comment